Nawiązywanie relacji z duszami, okresowo powracającymi do siedzib z czasów swojego życia. Celem działań będzie pozyskanie przychylności zmarłych, jako opiekunów w sferze płodności i urodzaju.

Podstawową formą obrzędową będzie karmienie i pojenie dusz – spożywający je będą zrzucali lub ulewali części potraw i napojów na stół lub podłogę z przeznaczeniem dla dusz zmarłych. Przodkowie będą mieli zapewnioną także możliwość wykąpania się i ogrzania.

Podczas tego wydarzenia/święta obowiązywać będą liczne zakazy dotyczące wykonywania różnych prac i czynności, które mogłyby zakłócić spokój przebywających na ziemi dusz czy wręcz im zagrozić. Zakazuje się m.in. głośnych zachowań przy stole i nagłego wstawania (co mogłoby wystraszyć dusze), sprzątania ze stołu po wieczerzy (żeby dusze mogły się pożywić), wylewania wody po myciu naczyń przez okno (aby nie oblać przebywających tam dusz), palenia w piecu (tą drogą dusze niekiedy dostają się do domu), szycia, tkania lub przędzenia (żeby nie przyszyć lub uwiązać duszy, która nie mogłaby wrócić na „tamten świat”) czy pracy przy lnie.

(opis na podstawie Wikipedii)